Op maandagavond 2 mei 2022 moest ik, na 10 maanden ontzettend gelukkig te zijn geweest, heel plotseling mijn geliefde laten gaan.
Ik hoorde een enorme klap en toen ik ging kijken zag ik hem op de grond liggen.
Hij had zijn ogen dicht, zijn lichaam was verkrampt en later bleek dat hij een acute hartstilstand had gehad.
Het was een onomkeerbare gebeurtenis.
Hij was in één klap weg, of toch niet?
Terwijl er door politie en ambulance-personeel nog geprobeerd werd hem terug te halen, zag ik een schim vertrekken.
Omdat hij nooit in een leven na de dood had geloofd probeerde hij me in de dagen daarna op allerlei manieren te "bewijzen" dat hij er nog was.
Het was een zeer fitte, energieke man die altijd voor iedereen klaar stond en heel veel mensen kende.
Zijn energie was, direct na het overlijden, zo sterk dat hij de avond van zijn overlijden al door iemand anders werd waargenomen.
Hij had die bewuste avond in een kamer gestaan terwijl degene die daar aanwezig was niet wist dat hij gestorven was.
In de dagen daarna kwam hij bij verschillende bekenden langs.
De ene keer door de radio opeens heel hard te laten spelen, de andere keer door zijn voetstappen (hij liep bij voorkeur op klompen) te laten horen.
Zijn lichaam bleef tot het moment van zijn begrafenis in de woonkamer van zijn huis.
Iedere avond sliep ik in de slaapkamer ernaast.
Op de zaterdagmiddag na zijn overlijden kwam er opeens een kleine vlieg op mijn hand zitten.
Ik was op dat moment aan het eten, maar de vlieg had alleen aandacht voor mij.
Van mijn hand liep hij over mijn arm om daarna naar mijn voorhoofd te vliegen, die aan te raken en op mijn neus te gaan zitten.
Ik voelde meteen dat dit niet zomaar een vlieg was.
Diezelfde avond kwamen er mensen bij me om te condoleren.
Regelmatig liet de vlieg zich zien door langs de ene en de andere persoon te vliegen.
Ook op zondag, toen zijn beste vrienden kwamen condoleren, had de vlieg aandacht voor iedereen.
Die avond luisterde ik naar de Formule 1 race en wie zat er de hele uitzending naast me op tafel?
De vlieg.
Op maandag kwamen zijn kinderen en ook bij hen kwam de vlieg regelmatig langs.
Tijdens het avondeten kwam de vlieg weer constant op me zitten.
Het leek net of ik hem kon sturen, want als ik bijvoorbeeld dacht aan mijn knie, dan ging de vlieg daarheen.
Toen ik dinsdag, de dag van de begrafenis, mijn kleren pakte was de vlieg erbij.
Pas nadat we aan het eind van de ochtend de kist met zijn lichaam naar buiten hadden gedragen heb ik de vlieg niet meer gezien.
Maar er gebeurden ook daarna nog steeds bijzondere dingen.
Mijn vriend was een zeer enthousiaste Honda GoldWing motorrijder.
We hebben uitgerekend dat hij zeker drie keer de aarde is rondgereden!
Daarom was wat er tijdens de rit met de rouwauto naar de begraafplaats gebeurde extra bijzonder.
Op de snelweg richting Amsterdam kwamen bij de oprit van Almere zeker zes Honda motoren de weg oprijden.
Het waren, naast een oude Honda motor, alleen GoldWings.
Terwijl wij heel rustig reden, reden ze naast ons en met ons mee ... tot de eerstvolgende afslag.
Toeval??
Na de begrafenis ging ik nog een keer terug naar zijn huis.
In zijn tuin had jaren een door de wind bewegende, metalen kraai gestaan ... die zag ik plat op de grond liggen.
Dat gaf mij het gevoel dat hij nu echt vertrokken was.
Het lijkt misschien allemaal toeval, maar zijn achternaam was Kraaij.
Ik voel en weet dat hij nog dicht bij me is, maar ik heb hem wel verteld dat zijn leven doorgaat in een andere dimensie en dat het belangrijk is dat hij dat leven ontdekt.
Naast het grote gemis en de pijn die zijn plotselinge overlijden heeft gebracht ben ik enorm dankbaar voor de pijnloze overgang die hij heeft meegemaakt.
Van een oude vriend hoorde ik dat hij ooit, toen ze spraken over manieren van sterven, had gezegd: 'ik ben het liefst in één klap weg.'