Mijn vader was er zo klaar voor, dat ik de schoonheid van sterven heb mogen ervaren.
Zoals ik al eerder op deze site gedeeld heb, koos mijn vader voor euthanasie.
Op de dag dat het zou gebeuren was ik al vroeg bij hem.
Hij zat nog te ontbijten en nam zijn medicijnen in.
'Dan word ik niet misselijk,' vertelde hij.
De krant lag naast hem en ik zag dat hij bezig was met het invullen van een sudoku.
Alles leek zo gewoon en tegelijkertijd was alles wat hij deed heel bijzonder.
De rust die hij uitstraalde was enorm.
Toen de huisarts aan het begin van de middag kwam stond hij nog net niet te juichen, maar hij kon bijna niet wachten om zijn laatste gang naar de slaapkamer te maken.
Hij ging op bed zitten. Mijn moeder bleef aan de ene kant staan en ik ging naast hem zitten.
We voelden elkaar nog een laatste keer heel bewust.
Daarna ging hij liggen en sloot zijn ogen.
De huisarts vroeg of hij dit echt wilde.
Zijn overtuigende antwoord was voldoende om met de procedure te beginnen.
Terwijl de huisarts zijn werk deed was mijn broer naast mijn vader gaan liggen en hield hem vast.
Mijn nichtje en ik zaten op het bed en pakten zijn hand.
Mijn moeder stond erbij en zou na de tweede injectie naast hem gaan liggen.
We gaven hem nog een afscheidsgroet en voelden dat hij in volledige vrede vertrok.
Er was bij ons op dat moment alleen maar een gevoel van blijdschap dat we zijn sterven op zo'n waardige manier hadden meegemaakt.
Zo mooi kan sterven zijn.
Pap overleed op vrijdagmiddag 24 september 2021.